Professor chuan an zirlai tan nan, a kutah chuan
rialno a chhunga tui awm chu a keng va va a. Pindan chhunga awm zawng zawngte
hmuh tur chuan sang deuh takah a keng a.
“He no rih zawng hi engzah nge a nih in rin?” tiin a zawt a.
“Gram 100... Gram 50... Gram 150” zirlai naupangte chuan an inrinsiak laih laih a.
“A nihna takah chuan kei pawh hian ka buk phawt loh chuan a rih zawng ka hre thei mai bik lo a ni. Mahse, ka zawhna zawka chu – he tui/rialno hi minit enge maw zah keng ta ila enge thleng ang? tih hi a ni,” professor chuan a ti a.
“Engmah,” naupang chuan an chhang a.
“Awle, a tha e. A nih leh darkar khat ka kenin enge thleng ve ang le?”
“I kut chu a kham hlein ka ring..” naupang pakhat chuan fiah kek kawk tak hian a rawn chhang a.
“Chhanna dik a ni. Awle, a nih leh nilengin he tui/rialno hi keng ta ila enge ka chungah thleng ang?” professor chuan a zawt leh a.
“ I kut chu a khamin a mu nasa hle ang. Tin, i tihrawlte a kham tentun anga damdawiina kal i ngai hial mai thei a ni...” naupang chu an nui huk a...